Reisroute Botswana - Reisgierig

Inleiding

Ben je avontuurlijk ingesteld, heb je geen luxe nodig en kun je 10 dagen zonder bereik? Lees dan vooral verder, want Botswana is een reis die je grenzen kan en waarschijnlijk zal verleggen. Met drie vrienden trok ik eropuit in een 4×4 jeep, uitgerust met twee daktenten. Het was een van de meest bijzondere dingen die ik ooit met vrienden heb gedaan. ’s Avonds kijken naar de mooiste sterrenhemel, je auto uit de modder graven, elkaar kalmeren wanneer er een olifant op een meter afstand van je auto staat… noem het maar op. Je leest er alles over in deze blog.

Normaal gesproken boek ik niet snel een reis bij een organisatie, maar in Botswana is dat echt noodzakelijk. Waarom dat zo is? Dat leg ik je allemaal uit in deze blog. Dus sta je ook op het punt om Botswana te ontdekken, maar weet je niet goed wat je kunt verwachten of waar je moet beginnen? Dan ben je hier op de juiste plek!

Houd er rekening mee dat er online ontzettend veel organisaties en boekingswebsites te vinden zijn. Botswana kan namelijk een van de duurste Afrikaanse landen zijn, dus het loont echt om goed te kijken hoe je dit binnen budget kunt houden. Boek niet zomaar bij de eerste de beste organisatie want voor je het weet ben je zomaar 2000 euro lichter!

Welkom in Botswana

Na het indrukwekkende avontuur bij de Victoria Falls in Zimbabwe, waar we echt met open mond hebben staan kijken naar het bijzondere natuurwonder, was het tijd om door te reizen. En dat deden we op een wel heel bijzondere manier: te voet de grens over naar Botswana. Ofja te voet is misschien te snel gezegd. We namen eerst een taxi (Taxi Edje) naar de grens van Zimbabwe en Botswana en gingen dan te voet over.

Het blijft iets unieks om gewoon lopend een nieuw land binnen te stappen, tussen de vrachtwagens en lokale mensen in. Als je van Zimbabwe naar Botswana reist, zijn er een paar dingen waar je vooraf even op moet letten. Op het moment dat wij deze reis maakten, hadden wij geen visum nodig voor Botswana, maar dat kan altijd veranderen – dus check dit zeker van tevoren via officiële bronnen.

Als je goed kijkt op de foto’s van de grensovergang, zie je in de achtergrond een lijnbus uit België staan! Het is toch grappig om bijna aan de andere kant van de wereld opeens je eigen openbaar vervoer tegen te komen. Oude bussen van bij ons worden vaak gedoneerd aan Afrika, en dat zorgt soms voor bijzondere ontmoetingen onderweg!

Wat veel reizigers over het hoofd zien: Botswana kan om een bewijs van gele koorts vaccinatie vragen. Niet omdat het land zelf risicogebied is, maar wel als je via een land gereisd hebt waar gele koorts voorkomt – bijvoorbeeld Kenia, Ethiopië of Zambia. Dus ook als je daar alleen een tussenstop hebt gemaakt!

Aan de andere kant van de grens stond onze volgende stap al klaar: we werden netjes op het afgesproken tijdstip opgehaald door het 4×4-verhuurbedrijf. En als je al wat tijd in Afrika hebt doorgebracht, weet je dat “op tijd” lang niet altijd vanzelfsprekend is, dus dat gaf meteen vertrouwen voor de rest van de reis.

Neem altijd je gele vaccinatieboekje mee als je via een Afrikaans land reist. Zo voorkom je onaangename verrassingen aan de grens.

Weet je niet goed hoe je het beste van Zimbabwe naar Botswana reist? Wij vonden het ook lastig om vooraf te achterhalen wat de handigste manier was, hoeveel het zou kosten en hoe je er precies moest komen. Onze tip: vraag gewoon bij je hotel in Zimbabwe naar een lokale taxi.

Wij ontmoetten “Edje”, een lieve oude man die ons na wat onderhandelen voor een klein prijsje naar de grens bracht. Nu moet je voor dat bedrag geen luxe verwachten: in Edje’s auto zat een flinke barst in de voorruit (volgens hem omdat hij ooit tegen een buffel aanreed), en bij het tankstation kwam hij de helling niet eens op. We hebben dus wel even met samengeknepen billen gezeten, maar eerlijk? Het was een geweldig begin van het avontuur.

Onderweg stopte hij zelfs spontaan toen we onze eerste giraffe en olifant langs de weg zagen, een onverwacht cadeautje en een perfect voorbeeld van die typische “go with the flow” reisstijl die zo goed past bij Afrika.

Wij hebben 50 US$ betaald voor ons vier samen, dit is een reisgierige prijs als je vergelijkt met de taxi bedrijven van het internet! Het is namelijk ook een uur rijden. Je kan Edje altijd vinden voor het N1 hotel bij de Victoria watervallen!

Kasane

Samen met de chauffeur reden we naar het depot waar de 4×4 jeeps stonden opgeslagen. Het ophalen van de jeep was meer dan alleen de sleutels overhandigen: er volgde een grondige uitleg en flink wat papierwerk. Denk aan verzekeringsdocumenten, een voorschot en… een uitgebreide briefing van maar liefst anderhalf uur. Niet zomaar een auto dus, onze jeep was volledig uitgerust met daktenten, kookgerei, een mini-koelkastje, en zelfs uitrusting voor noodgevallen (waarvan we helaas later écht gebruik moesten maken, daarover meer in een volgende post!).

De briefing was essentieel. Je gaat tenslotte 10 dagen zelf offroad door de bush rijden, en je moet goed weten hoe de wagen werkt, vooral de verschillende offroadstanden (de mannen luisterden hier uiteraard extra aandachtig naar). Maar ook praktisch: hoe zet je de tent op? Hoe kook je onderweg? Wat doe je als je vast komt te zitten?

Veel mensen vinden het huren van een auto tijdens een reis best spannend en ja, wij soms ook! Sommigen zijn zelfs bang om opgelicht te worden. Gelukkig was dat bij de organisatie die wij hadden geboekt 100% betrouwbaar. Kevin, de man die alles voor de jeep regelde, stelde ons bij elk punt gerust. Hij legde precies uit welke handige apps we konden gebruiken, hoe de satelliettelefoon werkte in noodgevallen en nog veel meer. Het was echt een super fijne ervaring om de auto op te halen en met een goed gevoel op avontuur te vertrekken!

- Het avontuur begint!

Ik weet nog goed dat eerste gevoel toen we heel voorzichtig met onze jeep door de poort van het depot reden, de Afrikaanse wegen op. Best wel spannend, maar geloof me: het went verrassend snel! Vanuit het depot vertrokken we richting onze eerste camping, Senyati Safari Camp. Onderweg kregen we van de organisatie nog een handige tip: eerst boodschappen doen en geld afhalen.

Veel mensen vragen zich af of dat überhaupt kan in Afrika maar ja hoor, in Botswana hebben ze zelfs een Spar! Hier deden we meteen boodschappen voor vier dagen, want daarna zouden we geen winkel meer tegenkomen. Het is dus echt slim om goed na te denken over wat je meeneemt. Voor handige tips kun je mijn blog “Wat neem je mee op een selfdrive-reis?” even checken.

Naast de Spar haalden we ook meteen cash geld, omdat je in de parken vaak alleen contant kunt betalen. Daarna aten we een heerlijk hapje bij Nando’s en reden we verder naar de camping.

Wij hebben in Kasane ongeveer 3000-4000 pula per persoon afgehaald. Om een idee te geven, natuurlijk is dit afhankelijk van je plannen en route.

De organisatie had de route heel slim uitgestippeld en wist dat we de eerste dag na al de praktische zaken niet veel tijd meer zouden hebben om nog veel te rijden, hierdoor lag onze eerste camping maar op 20 minuutjes afstand van Kasane centrum. Zo konden we nog even goed uitrusten voor wat ons nog te wachten staat de komende dagen!

Mijn advies: bereid je altijd voor op weinig luxe, dan kan het alleen maar meevallen. En dat klopte helemaal, want de camping was echt fantastisch! Best wel luxe voor een eerste nacht: een zwembad, een eigen mini sanitair blok, een bar…

En het meest bijzondere: een ondergrondse tunnel die je naar een waterpool bracht waar je wilde dieren van heel dichtbij kon spotten. Wij hadden helaas wat minder geluk en zagen er alleen buffels in het donker, waardoor ik geen foto’s kon maken. Maar met een beetje geluk zie je hier olifanten op slechts een meter afstand!

- Even wennen

Ik wil graag benadrukken dat deze vakantie echt niet voor iedereen is weggelegd. Als je nog nooit in Afrika bent geweest, kan het best even wennen zijn aan het land, de cultuur en het klimaat. Het is geen land waar je continue in luxe leeft. Daarom vond ik het fijn dat we op deze eerste camping rustig de tijd konden nemen om te acclimatiseren. Ik raad dan ook niet aan om meteen op de eerste dag 8 uur te gaan rijden. Het is veel fijner (en verstandiger) om het eerst rustig aan te doen.

Neem de tijd om te ontdekken hoe je tent werkt, om voor het eerst te koken op je eigen kampvuurtje of om gewoon even bij te komen. Geniet van de prachtige natuur om je heen, maak foto’s, lees een boek of doe een workout op de camping. Het belangrijkste is om eerst even te wennen en niet meteen keihard te gaan, want je moet nog genoeg energie overhouden voor de rest van de reis!

Heb jij ook zo’n vriend zoals Jolien en ik, die graag sport en niet te veel spieren wil verliezen tijdens de vakantie? Neem dan elastieken (weerstandsbanden) mee op reis. Zo kun je toch nog elke keer een workout doen!

Belangrijk: stop de elastieken nooit in je handbagage, want dan worden ze op de luchthaven afgepakt. Stop ze dus altijd in je ruimbagage. We spreken helaas uit eigen ervaring… haha!

Kubu Island

Kubu Island was onze eerste echte stop en we vertrokken al heel vroeg vanuit Senyati Camping om het avontuur te beginnen. Het grappige was dat we nog geen tien meter uit de camping reden of er liep opeens een giraf voor de auto wat een prachtig en bijzonder begin van de dag!

Op de planning stond een rit van 410 km, dus we hadden geen tijd te verliezen. De wegen in Botswana zijn tenslotte niet altijd zoals in Europa, maar gelukkig zijn wij Belgische wegen gewend. Volgens de app zou het zo’n 7,5 uur duren. Gelukkig konden onze twee superchauffeurs elkaar afwisselen. Het eerste stuk reden we nog over asfalt en dat ging vrij vlot. Daarna doken we een klein zijstraatje in en begon het échte avontuur.

We kwamen eerst uit bij een gigantische plas water waar we met onze jeep niet doorheen konden. Na wat omwegen en meerdere pogingen vonden we uiteindelijk de juiste weg. Vanaf dat moment begon het “echte werk”: vijf uur lang over grindpaden. Precies waar je een 4×4 voor nodig hebt, met mijn Clio was ik er nu nog steeds niet, haha!

Onderweg stopten we bij Elephant Sands voor een lunchpauze. Hier genoten we van heerlijke pizza en een mooi uitzicht over de lodges. Met een beetje geluk kun je daar olifanten spotten bij de waterplas, maar dat geluk hadden wij helaas niet. Wel superleuk: er liep een tam stokstaartje dwars door het restaurant heen, echt mega schattig!

Wij waren in april in Botswana. Dit is net het einde van het regenseizoen, maar veel paden kunnen nog steeds behoorlijk nat zijn. Tijdens onze eerste lange rit waren we soms verbaasd over hoe slecht en nat de wegen waren. Elke keer gingen we voor de zekerheid even checken, nog niet wetende wat ons de komende acht dagen te wachten stond… Hahaha! Wil je weten hoe erg het kan worden? Lees dan verder onderaan deze pagina!

Na de lunch vervolgden we onze weg richting Kubu Island en onderweg zagen we nog olifanten, giraffen en verschillende dierenskeletten. De laatste twee uur reden we over een rustig grindpad zonder dieren te zien, dat viel wel tegen. Uiteindelijk kwamen we na een lange rit aan bij de gate van Kubu Island, waar we een korte briefing kregen over de camping.

Kubu Island zelf is echt magisch mooi. Het eiland ligt midden in de enorme Makgadikgadi zoutvlaktes, een van de grootste zoutpannen ter wereld. De vlaktes zijn eindeloos en wit, waardoor je een bijna buitenaards landschap om je heen ziet. Overal op het eiland staan majesteitelijke Baobab bomen die honderden jaren oud zijn. Een magische plek waar je vooral de stilte en de uitgestrektheid ervaart.

Wij waren die nacht samen met een ander groepje de enigen op de camping, zonder sanitaire blok, alleen je jeep en je tenten. De mannen maakten het vuur aan, wij vrouwen kookten, en samen genoten we van een adembenemende zonsondergang over de zoutvlaktes. Dat uitzicht en die stilte zijn echt onvergetelijk!

Op Kubu Island ga je geen dieren spotten, het draait hier om de rust en de natuur om je heen. Wel moet je even wennen aan de mega grote motten die tevoorschijn komen als je je hoofdlamp aandoet, haha!

Makgadikgadi

Vanuit Kubu Island vertrokken we door de indrukwekkende Makgadikgadi Pannen naar onze volgende bestemming: Khumaga Campsite. Het was een bijzonder mooie route die ons weer een heel ander stukje Botswana liet zien. Het eerste deel van de rit was meteen spannend, omdat de zoutvlaktes nog heel nat waren. We slipten steeds weg en voor de jongens was het een flinke uitdaging om niet vast te komen zitten. Ik denk dat ik deze vakantie sowieso niet veel zonder adrenaline heb gezeten, haha!

Toen we de natte zoutvlaktes achter ons lieten, reden we verder en zagen we voor het eerst dieren die we nog niet eerder hadden gezien. Struisvogels, kleine eekhoorntjes langs de weg, en natuurlijk ook weer olifanten en grote gieren (veel gieren!).

Onderweg moesten we door het hek van een boer en toevallig kwamen we de boer zelf tegen, een heel vriendelijke man die vroeg of we misschien nog wat eten konden missen. We hadden veel te veel brood bij ons voor de trip, dus gaven we hem een volledig brood. Hij was er super super blij mee en het voelde goed om onderweg iets kleins te kunnen delen. Hij toonde ons de juiste weg en gingen weer verder op avontuur.

Even later, midden op de dag, reden we door het kleine stadje Gweta. We hadden op de eerste dag van onze reis een veel te grote zak appels gekocht die we zelf niet meer zouden opkrijgen. Dus besloten we om appels uit te delen aan de kinderen die daar speelden. De moeder kwam erbij, maakte een praatje en was heel dankbaar, zo zie je onderweg ook het echte Afrikaanse leven. Dat vond ik echt een van de mooiste momenten van de dag.

Na deze mooie ontmoetingen reden we verder en de rit veranderde al snel in een soort gamedrive. Bij de Khumaga Gate begon het echte werk: zodra we door de poort reden, zagen we de ene olifant na de andere, heel dichtbij (voor mij soms iets te dichtbij haha), met zelfs kleine baby’s. Gewoon rustig blijven, de motor uitzetten en de dieren de ruimte geven. Het was echt een magisch moment.

Even later reden we door een soort vallei waar we precies in The Lion King terecht waren gekomen: zebra’s, nijlpaarden, giraffen, olifanten, het was alsof je midden in een wildlife film zat. Toen het begon te schemeren, reden we door naar de camping.

De camping zelf had een prachtig uitzicht over een klein deel van de vallei. Het gevoel dat je eigenlijk niet goed in een blog kan beschrijven, het was magisch en tegelijkertijd ook wel spannend.

Oja, dat moet ik niet vergeten te zeggen: bij geen enkele camping in Botswana staat een hek! Dus dat je het weet… haha!

Maun

Na een paar dagen in de wildernis reden we vanuit Khumaga Campsite verder richting Maun, een rit die opnieuw aanvoelde als een gamedrive met onderweg nog prachtige natuur en bijzondere dieren.

Maun zelf is een levendig stadje in het noorden van Botswana en staat bekend als de toegangspoort tot de Okavango Delta. Het is een plek waar veel reizigers samenkomen om hun safari’s te starten of om even bij te komen van hun avonturen. Je merkt meteen dat het een toeristisch centrum is, maar tegelijkertijd heeft het ook nog die relaxte Afrikaanse sfeer.

Toen we er aankwamen, moesten we eerst weer wat praktische zaken regelen: opnieuw boodschappen doen, geld afhalen en tanken. Ook lieten we onze auto wassen, want al dat zout van de zoutvlaktes is niet bepaald gezond voor de auto, haha! En zelfs bij de carwash kun je hier afpingelen.

We aten wat in het stadje zelf, waar je gezellige eettentjes vindt met heerlijke lokale gerechten. Daarna reden we door naar onze bnb, wat een verademing! Na een aantal dagen zelf koken en kamperen kwamen we aan in een super mooie plek met typische Afrikaanse huisjes. We bestelden een Savannah beer en deden gewoon even helemaal niets. Geen olifanten die langs je tent kunnen lopen, geen leeuwen die je van ver in de gaten houden, maar gewoon even douchen onder een kraan en lekker in het zonnetje zitten.

Op zo’n moment besef je pas hoe goed we het eigenlijk hebben en dat dingen die voor ons normaal lijken, zoals stromend water en elektriciteit die hier niet vanzelfsprekend zijn. Het was echt perfect dat deze accommodatie in het midden van onze reisplanning zat: het gaf ons even de tijd om op te laden en gewoon even te genieten.

Er was zelfs een heerlijk zwembad waar we konden afkoelen na alle avonturen. De eigenares van de bnb was trouwens een Nederlandse vrouw die ooit vrijwilligerswerk kwam doen in Botswana en uiteindelijk besloot hier haar eigen bnb te starten. Zo lief en warm, het voelde meteen alsof we thuis waren! En het eten was echt super lekker!

Wil je graag weten welke bnb dit was? Klik dan op deze link: https://discoverybnb.com/

Moremi

Na een nacht heerlijk geslapen te hebben in ons gezellige huisje – eindelijk weer een echt bed in plaats van een tent – waren we weer helemaal opgeladen. Ook onze jeep was weer in topvorm en we konden er weer vol tegenaan voor nog een paar dagen in de bush!

We vertrokken richting het prachtige Moremi Game Reserve, een van de mooiste parken van Botswana en een parel van de Okavango Delta. Het park staat bekend om zijn enorme diversiteit aan wilde dieren, van olifanten en buffels tot leeuwen, luipaarden en veel vogelsoorten. De afwisseling tussen moerassen, bossen en open vlaktes maakt het een van de meest avontuurlijke en afwisselende parken om zelf te verkennen met een 4×4.

Het was meteen een cadeautje, want we waren nog geen uur onderweg toen we al verschillende troepen dieren zagen. En toen gebeurde er iets heel bijzonders: ik moest heel dringend plassen en zag een open plek waar het perfect kon, even geen dieren om me heen, dacht ik.

Maar op het moment dat ik mijn broek optrok, kwam er ineens een hele familie olifanten aan de overkant van de plas staan, met wel vier kleintjes erbij! We stonden daar alle vier met open mond van verbazing: zo’n bijzonder en spontaan moment. Als ik niet had moeten plassen, hadden we deze prachtige familie nooit gezien. Zo zie je maar dat je soms gewoon op het juiste moment op de juiste plek bent. De moeders bleven dicht bij hun kleintjes en wij keken op een veilige afstand, een moment om nooit te vergeten!

We zetten ons avontuur voort richting onze nieuwe camping: Third Bridge. Wat we nog niet wisten, was dat deze route ons nog flink zou uitdagen! Bij de gate van het park ontmoetten we een Nederlandse vrouw die de parkwachters vertelde dat er zo’n 5 kilometer verderop een auto volledig vastzat in een grote plas. Wij dachten meteen: “Oh nee, daar moeten wij ook nog doorheen!” Bij de gate en bij de vrouw vroegen we naar de condities van de route en kregen we verschillende tips.

Al snel werd duidelijk dat het echt spanning en avontuur zou worden: we kwamen de ene grote plas na de andere tegen, en elke keer was het een raadsel hoe diep het water was en of we erdoorheen konden komen. In het begin testen we steeds met een stok, maar uiteindelijk waren de plassen zo groot dat de mannen zelf in de plas gingen staan om te voelen hoe diep het was misschien niet de veiligste methode, maar soms is er gewoon geen andere keuze. Elke plas werd een overwinning, en het voelde alsof deze weg eeuwen duurde.

Onderweg moesten we ook nog over verschillende bruggen en dat zijn geen betonnen bruggen zoals wij gewend zijn, maar houten constructies die soms echt een uitdaging zijn om overheen te rijden. Tegelijkertijd was het een hele mooie ervaring, helemaal in de stijl van Botswana’s ruige natuur.

Natuurlijk hebben we onderweg ook weer veel dieren gezien, maar we waren vooral heel blij toen we uiteindelijk bij onze camping aankwamen. Ondertussen begon het in de avond te onweren en te bliksemen, waardoor we nog niet meteen konden gaan koken.

Het werd al donker en dus moesten we in het donker koken en dan komen de hyena’s tot leven! We wisten dat er hyena’s konden rondlopen, maar toen de eerste hyena vlak naast onze auto langs sloop, kregen we allemaal even de schrik van ons leven. De adrenaline gierde door ons lijf, haha!

Gelukkig had Jolien alles onder controle: als je een zaklamp op een hyena schijnt, worden ze verblind en lopen ze vanzelf weg. En inderdaad: de hyena liep weer weg! Uiteindelijk konden we rustig eten, nog even heerlijk bij het vuur zitten en daarna ons tentje in kruipen.

Wat een dag! Zo’n bijzondere combinatie van avontuur, spanning, natuur en puur geluk, het blijft iets wat je nooit vergeet.

Heel veel mensen zullen op de foto’s misschien denken: “Wat een watjes, die stoppen voor elke plas!” Maar nee, niet voor elke plas, alleen als er een plas is waar alle vier de wielen door moeten. Die plassen kunnen namelijk veel dieper zijn dan je denkt – soms zelfs dieper dan de auto zelf!

Wij hebben een paar keer in een plas gestaan waar we maar net weer grip kregen om eruit te komen. Dus onderschat die plassen niet! Ook al denk je: “Oh, een plas, we hebben een 4×4!”, je kan echt vast komen te zitten. Wij hebben onderweg genoeg mensen gezien die precies dat dachten… en daarna volledig vastzaten.

Khwai

Na ons avontuur in Moremi gingen we op weg richting Khwai. We begonnen de dag eigenlijk precies zoals we de vorige dag waren geëindigd: met veel plassen op de weg. Onze gps gaf aan dat we via de Fourth Bridge moesten oversteken, maar al snel zagen we dat die brug gebroken was en we er niet door konden.

De grote vraag was: moeten we helemaal terug? Uiteindelijk ontdekten we een vage route langs de zijkant van de brug. Daar zagen we ook bandensporen, maar iedereen zat met spanning in de auto: “Dit zou weleens het moment kunnen zijn dat we echt vast komen te zitten…” Gelukkig kregen de jongens de jeep er doorheen, ik was op dat moment zo blij dat ik dit niet alleen met twee meisjes deed. Zeker na het regenseizoen is dat in mijn ogen echt onmogelijk!

Na deze spannende start gingen we weer op korte gamedrive, met als doel eindelijk eens een leeuw of, nog beter, een luipaard te spotten. Helaas is april gewoon een moeilijke maand om grote roofdieren te zien, omdat het nog heel groen is en er voldoende water is, waardoor de dieren niet perse naar de grote waterplassen komen. Maar we gaven niet op!

Na een korte maar zoals je eerder hoorde toch ook weer spannende rit van camping naar camping besloten we om de rest van de dag rustig aan te doen. We waren alle vier wel toe aan een beetje ontspanning, dus we zijn vroeg naar de camping gereden om lekker in het zonnetje te zitten en alvast wat te mealpreppen. Tussendoor speelden we een spelletje en genoten we gewoon van het nietsdoen.

Toen de zon langzaam begon te zakken en de lucht die warme gouden gloed kreeg, sprongen we nog even in de auto voor een late night gamedrive. Het was magisch: de natuur in het licht van het golden hour, echt een van de mooiste herinneringen van de reis.

Terug bij de camping had Lander eindelijk de tijd om zijn gezellige lampjes uit te testen. Het werd een heerlijke avond bij het kampvuur: lampjes die zachtjes flakkerden, veel potjes Skull King en fijne gesprekken tot diep in de nacht. Echt zo’n avond die je nooit meer vergeet.

Maar tijdens zo’n bijzondere avond in de natuur moet je natuurlijk wel alert blijven, je weet tenslotte nooit wie er om de hoek loert! Daarom scheen telkens iemand van ons om de tien minuten even met een grote pitslamp de omgeving af om te kijken of er niets ons besloop. En jawel, toen ik op een gegeven moment mijn lichtstraal over het terrein liet gaan, zag ik ineens twee oogjes op twintig meter afstand terugkaatsen. Onze goede vriend de hyena kwam ook even gedag zeggen!

Chobe Savuti

Na een heerlijk ontspannen avond vertrokken we vanuit Khwai richting Chobe Savuti. Onderweg kwamen we al snel weer nieuwe diersoorten tegen en het was opnieuw een feestje om op pad te zijn. De rit zelf was prachtig en elke ontmoeting met een dier gaf ons weer dat opgewonden safari-gevoel.

Met opnieuw het doel een leeuw of, nog beter, een luipaard te spotten. Helaas is april gewoon een moeilijke maand om grote roofdieren te zien, omdat het nog heel groen is en er voldoende water is, waardoor de dieren niet perse naar de grote waterplassen komen. Maar we gaven niet op!

In onze app zagen we dat er twee soorten routes naar Khwai gingen: de Sandwich Route of de Marsh Route. Bij de gate vroegen we naar de condities van de weg, en de parkwachter zei dat de Marsh Route heel mooi was en goed te doen. Dus kozen we daarvoor. Het eerste uur zagen we geen enkele plas, en konden we heerlijk op ons gemak dieren spotten. Maar plots werd het pad heel smal en vol met riet. Voor we het wisten, zaten we knoetsvast in de klei!

Ik zal het moment nooit vergeten: we keken elkaar in de auto aan en dachten alleen maar “oh nee…”. De mannen stapten uit om de situatie te bekijken en dat zag er niet best uit. Ze begonnen direct met uitgraven en takken sprokkelen om de jeep toch maar grip te geven, maar na 40 minuten stonden we er nog steeds. We waren op een weg waar we al een uur lang niemand hadden gezien, dus hulp verwachten was ver weg. Na 40 minuten namen Jolien en ik de satelliettelefoonerbij om hulp in te schakelen, terwijl de mannen onvermoeibaar door bleven zwoegen. Niemand gaf op en na een dik uur ploeteren kwamen we er eindelijk uit!

Op dat moment denk je: nu is het mooi om te vertellen, maar terwijl je daar vastzit, spoken er echt allerlei scenario’s door je hoofd: wat loopt hier allemaal rond in dat hoge riet? Wat als we er niet meer uitkomen – dan moeten we hier overnachten…? We waren mega blij dat we de mannen bij ons hadden – wat een kracht en doorzettingsvermogenhebben zij getoond. Chapeau!

Daarna werd het nog een race tegen de klok om voor het donker bij de camping aan te komen. Ook dat was nog spannend. Eenmaal aangekomen was het weer hetzelfde ritueel: tenten opzetten, koken, opletten voor hyena’s en uiteindelijk slapen. Die avond hebben we trouwens een van de mooiste sterrenhemels van onze vakantie gezien. Zo bijzonder om midden in Afrika onder zo’n magische hemel te zitten en terug te denken aan alles wat we die dag hadden meegemaakt.

En raad eens? Vandaag hebben we ook geen leeuw of luipaard gezien… MAAR wel een wilde hond en onze eerste waterbuffel!

ChobeIhara

Vandaag gingen we van Chobe Savuti naar Chobe Ihaha. In de ochtend vertrokken we meteen op gamedrive – en ik denk dat jullie ondertussen wel weten met welk doel! Vandaag was het dan eindelijk zo ver: het moment waar we al dagen naar uitkeken.

We vertrokken heerlijk in het ochtendzonnetje, want de parkwachter had ons verteld dat leeuwen vaak in de ochtendzon te spotten zijn. En ja hoor: opeens werden we onderweg tegengehouden door de locals, die ons vertelden dat er verderop een mannetjesleeuw te zien was. We reden naar de plek en precies op dat moment kwam die prachtige leeuw recht richting onze auto gelopen.

Het was echt een droommoment: hij liep statig langs onze auto en keek recht in onze richting. Hij was helemaal gefocust op zijn prooi – een groepje hertjes dat achter onze auto stond – maar besefte uiteindelijk dat hij toch te moe was om te jagen. Dus besloot hij er gewoon bij te gaan liggen, recht voor onze auto!

Helaas hebben we zijn vrouwtjes en welpjes niet gezien, maar dit prachtige dier van zo dichtbij meemaken was al meer dan genoeg. Wat een superstart van de dag!

Onderweg naar Ihaha kwamen we nog veel andere dieren tegen en reden we door weer een heel ander landschap dan de afgelopen dagen – zo bijzonder hoe snel het landschap hier verandert. Toen we bijna bij Ihaha waren, reden we langs de prachtige Chobe rivier. Dit gebied is echt een paradijs voor giraffen en olifanten: we zagen ze echt elke minuut, het leek wel een dierenparade. Hierdoor vond ik Ihaha misschien wel de mooiste plek waar we geweest zijn.

En alsof het nog niet beter kon: onze camping lag pal naast de Chobe rivier, met een adembenemend uitzicht op het water. Op zo’n moment besef je echt hoe bijzonder deze reis is – de prachtige natuur, de dieren, de rust en de stilte. De foto’s die ik hier maakte zeggen eigenlijk alles.

De dag na onze voorlaatste camping besloten we eens wat anders te doen dan een gamedrive: we stapten aan boord van een sunset cruise over de prachtige Chobe rivier. Dit was echt een van de hoogtepunten van onze reis en een perfecte afsluiter, want dit was meteen onze laatste avond in Botswana. Een beter einde hadden we niet kunnen wensen!

Vanaf het water kreeg je een compleet ander perspectief op de natuur en de dieren. We zagen zwemmende olifanten die met hun slurf net boven het water uitstaken , zo bijzonder! Daarnaast kwamen we nijlpaarden en krokodillen van heel dichtbij tegen. Onze boot had zelfs een extra verdieping, waardoor je een nog mooier overzicht had over de rivier en de dieren aan de oever. Aan boord kreeg je lekkere snacks en kon je een drankje bestellen, het was echt genieten terwijl de zon langzaam onderging.

Als je ooit naar het Chobe National Park gaat, mag je dit echt niet missen! Het is een heerlijke afwisseling na dagenlang gamedrives en echt een magische manier om Botswana af te sluiten.

- De terugkeer

Voor onze laatste nacht verbleven we bij de Chobe Safari Lodge, op het camping deel. Ook dat was zo’n perfecte afsluiter! We mochten gebruikmaken van het heerlijke zwembad van de lodge en konden ’s avonds in het buffetrestaurant eten dus voor deze ene laatste avond hoefden we eens niet zelf te koken. En dat smaakte extra goedna al die dagen in de bush, haha!

De ochtend erna reden we met een voldaan gevoel weer naar het depot om de jeep in te leveren. Gelukkig verliep alles daar super vlot en waren er geen problemen. Daarna reden we nog over de grens naar de luchthaven van Victoria Fallsin Zimbabwe, om de vlucht naar Johannesburg te halen.

Zo kwam er een einde aan onze selfdrive en onze prachtige rondreis door Botswana, een reis die we nooit meer zullen vergeten!

Normaal gezien geven wij onze huurauto altijd super netjes terug, maar tijdens deze reis leek het bij de andere reizigers wel een soort wedstrijd: hoe viezer de auto, hoe leuker je vakantie! Dus wij dachten: “Ach, we leveren hem ook lekker vies in, dat wordt vast niet erg.” dat werd dus wel wat, want we moesten 80 dollar betalen om de auto schoon te laten maken, haha!

Uiteindelijk kwam onze lieve Kevin (van de autoverhuurder) nog met de reddende oplossing: hij regelde dat we zelf nog even naar de carwash konden rijden en zo betaalden we uiteindelijk maar 12 dollar. Dus zo zie je maar weer: Kevin en zijn organisatie waren echt 100% betrouwbaar en super behulpzaam, zelfs met het schoon terugbrengen van de auto!